1. Certyfikat GOST-R
  2. Deklaracja zgodności GOST
  3. Certyfikat GOST TR
  4. RTN Zezwolenie Rostechnadzor
  5. Certyfikacja Transportu Kolejowego
  6. Historia Certyfikacja w Rosji
  1. Świadectwo Higieniczne
  2. Certyfikat UkrSepro
  3. Deklaracja UkrSepro
  1. Certyfikat GOST-K
  1. Certyfikat BELGIS
  1. Wyznaczono datę wprowadzenia nowych przepisów technicznych Unii Celnej.
  2. Znaczny wzrost cła na skórzane obuwie importowane do Federacji Rosyjskiej.
  3. Nowe wymogi bezpieczeństwa dla urządzeń i maszyn.
  4. Rosja: o perspektywach i programie rozwoju na lata 2020-2025.
Obowiązkowy Certyfikat GOST-R z regulaminem technicznym.

OBOWIĄZKOWY CERTYFIKAT ZGODNOŚCI GOST-R.

Certyfikacja w Rosji. Historia i Etapy certyfikacji GOST-R.

Wyraz certyfikacja pierwszy raz został zdefiniowany przez Komitet do spraw Certyfikacji ( SERTIKO ) Międzynarodowej Organizacji Standaryzacji (ISO) i wprowadzony do Podręcznika nr 2 ISO (ISO/MEK2) od 1982 r. "Wyrazy i definicje w dziedzinie standaryzacji, certyfikacji i akredytacji laboratoriów badawczych". Zgodnie z tym dokumentem certyfikacja była zdefiniowana jako postępowanie, potwierdzające przy pomocy certyfikatu zgodności albo znaku zgodności, że produkt albo usługa odpowiada ustalonym standardom albo innym normatywnym dokumentom. Definicja ta jest przyjęta dzisiaj za podstawę w systemie certyfikacji GOST-R Federacji Rosyjskiej. W danym momencie certyfikacja zgodności to działania ,,trzeciej strony,, , która udowadnia, że jest zapewniona pewność w tym, że zidentyfikowana produkcja, proces albo usługa odpowiada konkretnemu standartowi albo innemu normatywnemu dokumentowi.

Przy porównaniu definicji danej w 1982 r. do pojęcia certyfikacji GOST było wprowadzonych kilka istotnych zmian:

Po pierwsze - certyfikacja została bezpośrednio powiązana z działalnością ,,trzeciej strony,, , którą jest osoba albo organ przyznany niezależnym od stron - uczestników postępowania, zgodnie z przepisem (ISO/MEK2). Niżej będą podane dokładne wyjaśnienia definicji ,,trzeciej strony,, oraz inne terminy i definicje z dziedziny certyfikacji zgodności.
Po drugie - weryfikacja zgodności jest działalnością prowadzoną zgodnie z przepisami, co świadczy o istnieniu w systemie certyfikacji specjalnych przepisów, procedur oraz istnieniu kierownictwa i kontroli.
Po trzecie - znacznie powiększa się dziedzina działalności certyfikacji zgodności w Rosji. Na dany moment certyfikat GOST uzyskamy dla: produkcji, usługi, procesy zarządzania jakością w zakładach (systemy jakości) i pracowników.

Wszystko to prowadzi do stałego rozwijania procesu certyfikacji, jako procesu w celu ustalenia zgodności - co jest niezbędną częścią cywilizowanego rynku.

Przodujące na świecie państwa zaczęły rozwijać proces certyfikacji w latach 20-30 naszego wieku. W 1920 roku Niemiecki Instytut Standardów (DIN) wprowadził w Niemczech znak zgodności ze standardem DIN, który rozpowszechniony jest na wszystkie produkty - z wyjątkiem urządzeń gazowych, urządzeń wodnych i niektórych innych produktów dla których przewidywalny jest specjalny regulamin dokonania badań i kontroli. Znak DIN jest zarejestrowany w Niemczech zgodnie z przepisami o ochronie znaków handlowych. Wielka Brytania jak i Niemcy, obejmują większość dziedzin produkcyjnych i większość końcowych produktów certyfikacji. W Anglii działa kilka nacjonalnych systemów certyfikacji, największy - Brytyjski Instytut Standardu. Dla oznakowania produkcji w tym systemie jest przeznaczony specjalny znak "żmij papierkowy,". Znak zgodności z normami angielskimi jest zarejestrowany i chroniony przez prawo angielskie. We Francji w 1938 roku specjalną Ustawą były organizowane nacjonalne systemy certyfikacji NF, (francuski standard). Odpowiedzialność i kierownictwo ponosi francuska asocjacja do spraw standaryzacji (AFNOR) systemów certyfikacji NF i oznacza, że produkty które są oznakowane tym znakiem odpowiadają francuskim standardem. W tym przypadku, podstawą dla certyfikacji są tylko państwowe standardy Francji, które zostały przyjęte i przygotowane przez AFNNOR. Znak NF jest zarejestrowany we Francji zgodnie z prawem o znakach handlowych.

W państwach Zachodniej Europy powstało wiele nacjonalnych systemów certyfikacji, zbudowanych na normach i standardach tych państw co doprowadziło do sytuacji że te same produkty były oceniane różnymi metodami i według różnych parametrów. Taka sytuacja przeszkadzała w międzynarodowym handlu z członkami Unii Europejskiej, przeszkadzała w realizacji pomysłu stworzenia przestrzeni bez granic w której był by możliwy swobodny transfer osób, produktów i usług.

Różnice w certyfikacji zgodności miały też aspekty administracyjne. Wszystko to doprowadziło, że eksporter miał dokonywać certyfikacji wyrobów w państwie importera, chociaż ta certyfikacja była już dokonana w jego własnym państwie. Rozwiązanie tego problemu było znalezione 21.12.1989 r. kiedy został przyjęty dokument o nazwie "Globalna Koncepcja do spraw Certyfikacji i badaniach"

Głównym pomysłem tego dokumentu jest wprowadzenie i formowanie zaufania do towarów i usług za pomocą takich narzędzi jak : certyfikacja i akredytacja dostosowanych do jednych norm europejskich . To zaufanie ma być potwierdzone jakością , kompetentnością.

W USA w odróżnieniu od Europy Zachodniej nie ma jednakowych przepisów dotyczących certyfikacji, nie ma jednego państwowego organu certyfikującego, działają setki różnych schematów certyfikacji, które są prowadzone przez różne izby przemysłowe, firmy prywatne. Taka sama sytuacja zaistniała ze standaryzacją. Standardy są rozpracowane przez setki organizacji mający różny status .

Mimo braku jednolitego nacjonalnego organu do spraw certyfikacji, któremu rząd powierzyłby kierownictwo nad pracami dotyczącymi certyfikacji, są prowadzone próby stworzenia jednakowych przepisów dla już działających certyfikacji. Dlatego jest zbudowany nacjonalny system akredytacji laboratoriów badawczych i rejestracji systemów certyfikacji.

Certyfikacja w USA, w odróżnieniu od certyfikatu GOST jest gwarancją jakości na nacjonalnym poziomie (w przypadku kiedy organ certyfikujący jest nacjonalnym) i międzynarodowym poziomie. Wprawdzie i nie ma państwowej regulacji obowiązków certyfikacji, ale są komitety mające duży autorytet, taki jak Nacjonalne Laboratoria Firm Ubezpieczeniowych, Laboratoria Amerykańskich Przedsiębiorstw Przemysłu Gazowego, Badawcza Centra Techniki Rolniczej itd.

Certyfikat GOST na produkty na terenie Rosji, a przedtem w UDSSR zaczęło się rozwijać od 1979 roku zgodnie z rozporządzeniem ZKKPSS ,,o ulepszeniu panowania mechanizmów i wzmocnienie wpływów gospodarczych na powiększenie efektywności produkcji i jakości prac GOST standardu" było powierzone, razem z różnymi Ministerstwami zatwierdzającymi organizacje zajmujące się państwowymi badaniami ważniejszych rodzajów produkcji przemysłowej i domowego użytku. Celem tego systemu było zabezpieczenie prawdziwej i operatywnej oceny jakości produkcji oraz by zapobiegać produkcji technologicznej niedoskonałych wyrobów i dokonywać systematycznej kontroli nad jakością produkcji.

Centra Badawcze z tamtych czasów są bazami dla nowoczesnych laboratoriów badawczych. Jednak parametry według których działały Państwowe Centra Badawcze nie odpowiadały przepisom co do certyfikacji produkcji.

Przyjęty w roku 1989 dokument o "tymczasowych przepisach co do certyfikacji produkcji przemysłu ciężkiego w UDSSR" stał się dokumentem sterującym prace związane z certyfikacją produkcji w Rosji. Zgodnie z tym dokumentem prace związane z certyfikacją produkcji przemysłu ciężkiego w UDSSR wyglądały następująco :
  • definicja produktów podlegających certyfikacji GOST
  • stwierdzenie wymogów certyfikacji dla danych produktów i wprowadzenie dokumentacji normatywno-technicznej dla danej produkcji
  • sporządzenie dokumentacji, która ustala przepisy związane z certyfikacją konkretnej produkcji.
  • atesty dla linii produkcyjnych u producenta
  • akredytacja laboratoriów badawczych, przystosowanych do badań certyfikacyjnych
  • Wydanie Certyfikatu GOST i uzyskanie znaków zgodności
  • kontrole jakości certyfikowanej produkcji
  • udział w międzynarodowych projektach certyfikacji, przyznanie wyników badań innym laboratoriów badawczym.


Przestrzegając tych przepisów na początku lat 90-tych w Rosji powstała prawna i techniczna podstawa dla stworzenia nacjonalnego systemu certyfikacji, która została przyjęta w 1992. Od 01.05.1992 roku w Rosji został wprowadzony system obowiązkowej certyfikacji GOST- R.
więcej »
W przypadku pytań dotyczących certyfikacji w Rosji lub niejasności prosimy o kontakt telefoniczny z naszymi Ekspertami. Skontaktuj sie z nami

Czym jest certyfikat GOST-R?

Certyfikat GOST-R to dokument, potwierdzający zgodność przedmiotu eksportu, z wymogami określonymi przez standardy Rosji. Certyfikat GOST-R jest po prostu odpowiednikiem innych systemów certyfikacji takich jak: CE, ISO i TUV-DIM, UkrSepro.

Co to jest certyfikat EAC i co to jest deklaracja EAC?

Certyfikat EAC Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EAEU) jest oficjalnym dokumentem potwierdzającym zgodność produktów z zharmonizowanymi przepisami technicznymi krajów członkowskich EAEU. Produkty, których zgodność z przepisami technicznymi potwierdziłby certyfikat EAEU, mogą być przewożone i sprzedawane na całym obszarze celnym państw członkowskich EAEU. Deklaracja EAC Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EAEU) jest oficjalnym dokumentem potwierdzającym, że produkty spełniają minimalne wymagania przepisów technicznych EAEU. Deklaracja EAC jest wystawiana przez producenta, importera lub upoważnionego przedstawiciela i umieszczana w oficjalnym rejestrze. Produkty, których zgodność z przepisami technicznymi potwierdza deklaracja, mają pozwolenie na swobodny przemieszczanie i sprzedaż na całym obszarze celnym państw członkowskich.

Jaka jest różnica między certyfikatem EAC a deklaracją EAC?

Certyfikat EAC może zostać wydany tylko po przeprowadzeniu oceny jakości, którą musi przeprowadzić jednostka certyfikująca akredytowana w jednym z krajów członkowskich Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej. Certyfikacja przeprowadzana jest na podstawie dokumentacji technicznej, raportów z testów tworzonych przez firmę lub raczej raportów z badań dostarczanych przez akredytowane laboratoria badawcze, a także na podstawie audytu produkcyjnego na miejscu. Świadectwo jest drukowane na oficjalnym, wstępnie wydrukowanym formularzu, który zawiera kilka elementów zabezpieczających przed fałszowaniem i jest uwierzytelniony podpisem i pieczęcią akredytowanego organu. Certyfikat EAC jest zwykle wydawany dla produktów „złożonych”, które wymagają obszernej kontroli ze strony władz. Wraz z Deklaracją EAC producent, importer lub upoważniony przedstawiciel deklaruje zgodność swoich produktów z minimalnymi wymaganiami przepisów technicznych Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EAEU). W odróżnieniu od certyfikatu EAC, deklaracja EAC jest wystawiana przez samego producenta lub importera. Wszystkie niezbędne testy i analizy są lub są wykonywane przez producenta lub w niektórych przypadkach przez laboratorium. Wnioskodawca osobiście wydaje deklarację EAC na zwykłej kartce papieru. Deklaracja EAC musi być umieszczona w jednolitym rejestrze EAEU przez akredytowaną jednostkę certyfikującą jednego z państw członkowskich EAEU h.